Erik Braam’s Weblog

Onze laatste dag! Vandaag vliegen we met Adam Air van Denpasar naar Jakarta. Het vluchtnummer is KI 0333, vertrektijd Denpasar is 14:10 uur (Bali-tijd) en geplande aankomst in Jakarta is 14:50 uur (Java-tijd, scheelt weer een uur).

Onze vlucht naar Amsterdam met de KLM vertrekt dan om 18:55 uur (vluchtnummer KL 0810). We hebben dus 4 uurtjes wachttijd ingebouwd, mocht er vertraging optreden. Het vliegveld van Bali ligt op 10 minuten met de taxi van ons hotel (geschatte kosten voor deze rit ongeveer 2 Euro). De geplande aankomst in Nederland is vrijdagochtend 3 februari om 05:15 uur.

Vanaf deze plek wil ik iedereen bedanken die met ons heeft meegeleefd de afgelopen 9 weken. Het is erg leuk om al jullie reacties te lezen.

Het weblog is uiteindelijk niet zo gevuld als gehoopt, maar de tijd, de mogelijkheid en soms de zin ontbrak ons om alles wat we hebben beleefd online te zetten. We hebben gelukkig genoeg aantekeningen gemaakt en ook de foto’s (zo’n 1.200 stuks) zullen me helpen e.e.a. te voltooien. Kom dus gerust nog eens terug op dit ‘online dagboek’!

Het zit er bijna op. We hebben zojuist de Suzuki Katana (Jimny) bij ons vertrouwde hotel, het Simpang Inn in Kuta, weer ingeleverd. We hebben er zo’n 1.500 km mee over het eiland gecrost en zijn weer een heleboel rijervaringen rijker, zo imbeciel wordt hier gereden. Ik zal in Nederland weer moeten leren de claxon niet meer zo vaak te gebruiken, want dat is na je stuur wel het belangrijkste onderdeel aan een auto hier. Autorijden is op Bali een vorm van overleven, want je moet niet alleen op je eigen weghelft letten, maar ook kijken wat je tegenliggers doen. Die kunnen namelijk ineens besluiten iets te doen wat je niet verwacht.

Ook kan het gebeuren dat je zowel links als rechts wordt ingehaald door een brommer. Je rijbewijs koop je namelijk in Indonesië, dus je kunt wel raden wat hun kennis van verkeersregels is. Dat merk je ook bij kruisingen: diegene die het hardst doorrijdt, krijgt voorrang. Ter nuancering: alles gaat hier met een slakkengangetje, harder rijden dan 70 km/u lukt je hier echt niet, vandaar dat je regelmatig wordt ingehaald door scootertjes (met bestuurders die soms nog moeten puberen, zo jong).

Vanochtend zijn we voor de tweede keer aangehouden door de politie. Die zit hier de hele dag naast de weg uit hun neus te eten, en als er dan een auto aankomt springen ze snel op. Ze willen dan je (internationale) rijbewijs en een registratiebewijs van de auto zien. Die zijn in orde, dus dan beginnen ze al snel te vragen waar je vandaan komt. De vorige keer vroegen ze ons of we, toen ze eenmaal wisten dat we uit Belanda (Holland) kwamen, of we dan in Amsterdam, Rotterdam of Eindhoven woonden. Toen we “Arnhem” riepen, riep de agent ” Oh, Vitesse!”. Buitenlands voetbal staat hier dus duidelijk in de belangstelling. Dit keer vroeg de tweede agent die er bij kwam staan of Mirjam mijn ‘darling’ of mijn ‘wife’ was. Schattig toch, dat een agent dat vraagt…?

Mim ligt op dit moment in het zwembad van het hotel ons nieuwe snorkelsetje te testen, de Maleisiërs die ook in het hotel verblijven vinden dat wel amusant.

Volgt z.s.m.

Volgt z.s.m.

Volgt z.s.m.

Volgt z.s.m.

Omdat o.a. het hotel waar we verblijven (eerder een mini-resort met bungalows) en het plaatsje zelf ons zo goed bevallen, blijven we nog wat langer in Lovina.

We gaan vandaag naar het noordwesten van Bali, naar het Menjangan Island dat bekend staat als een zeer goede duik- en snorkelstek. Het nadeel van alles zelf organiseren en ontdekken, is dat je soms niet goed bent geïnformeerd. We blijken dus eigenlijk te laat in de haven te zijn om de overtocht te maken. Nou ja haven, er staat maar bar weinig qua borden aangegeven, dus we nemen maar aan dat we goed zitten. Daarnaast schrikken we toch een beetje van de kosten, die zijn (naar Nederlandse begrippen) op zich niet hoog, maar in verhouding vragen ze het gemiddelde maandsalaris van een Indonesiër.

Omdat we ook nog moe zijn van gisteravond, besluiten we eerst maar eens een duik te nemen vanaf het plaatselijke strandje, met goed zicht en koraal dat kunstmatig wordt aangelegd (?) om daarna een bordje rijst te gaan eten. Al met al wordt het nu wel zo laat, dat het niet meer loont de oversteek te maken, misschien een andere dag. Op de terugweg komen we nog een hele partij wilde apen langs de kant van de weg tegen, gek dat we die niet op de heenweg hebben gezien.

De markt in Singaraja, de vroegere hoofdstad en havenstad van Bali. De 100.000 inwoners van deze stad behoren tot diverse etnische en religieuze groepen: Chinezen, Balinese hindoes, moslims en christenen wonen er samen (met dank aan het Marco Polo reisgidsje). Wat niet in de gids staat is dat het op zo’n markt flink kan stinken. Zeker aan het eind van de dag merk je goed dat ze hier van koelingen e.d. nog niet hebben gehoord.