Voor de verandering hebben we vannacht allebei goed geslapen. Sinds gisteravond 22:00 uur regent het en daardoor is het meteen een stuk koeler. Vanochtend hebben we eerst maar eens van hotelkamer gewisseld: ons toilet zat dusdanig verstopt dat er iets moest gebeuren. Naderhand blijkt dat we geen toiletpapier mogen gebruiken. Dat staat namelijk op de deur van de ‘badkamer’ van onze nieuwe kamer, maar helaas niet op onze oude kamer. Je dient hier gebruik te maken van een slang en je kont (sorry) af te spoelen met water.
Na een lekker bakkie Lavazza koffie in de best wel luxe shoppingmall aan de Maliboro Street (ze beginnen ons daar al te kennen), gaan we richting het Kraton (paleis van de sultan). Daar zijn we al eens eerder geweest, maar toen was er gezang te horen op de binnenplaats. Nu hopen we een originele dansceremonie mee te maken.
En die is er! Bijzonder fraaie kostuums en met veel passie en controle over hun lichaam wordt de dans door verschillende, zowel mannelijke en vrouwelijke dansers ten uitvoering gebracht. Met enige fantasie is er ook nog een soort van verhaal in te herkennen. In ieder geval veel boeiender dan het schimmenspel van gisteravond!
Na een lekkere lunch in een plaatselijk tentje (we passen ons al steeds meer aan aan de lokale omstandigheden en kijken nog maar van weinig vreemd op), willen we richting reisbureau om ons tripje naar de Prambanan te boeken. Maar voordat we het restaurantje uit kunnen lopen, krijgen we van de eigenaresse een doek mee. Een doek waarin hier babies worden gedragen in plaats van een kinderwagen te gebruiken. Mirjam had namelijk aan de dame gevraagd hoe nu precies zo’n doek gedragen/geknoopt moet worden. Aardig van die dame hè? Ze zegt geen fooi te willen ontvangen, maar helemaal zeker zijn we er niet van…
Zo’n 17 km naar het oosten ligt de Prambanan. Net als de Borobudur een monument dat je gezien moet hebben. Een andere overeenkomst is dat we ook hier ‘overvallen’ worden door kinderen van rond de 12 die hun Engels in de praktijk willen brengen. Je moet dan ook niet raar opkijken als ze je ’s middags aanspreken met “Good morning mister”. Foto’s, adressen en handtekeningen van ons zijn enorm populair. Mirjam vindt het als snel wel best, maar ik kan die aarzelende en verlegen blikken niet weigeren: kom maar met ons op de foto hoor! Als grap gaan we ook maar eens foto’s van hun maken, we hebben inmiddels een hele collectie. Iemand doet de suggestie om er maar geld voor te vragen; zo zouden we onze vakantie kunnen terugverdienen…
Hallo Erik en Mirjam.
Blij te lezen dat jullie goed zijn aangekomen en het zo naar de zin hebben.
Ik sta er van te kijken wat jullie in korte tijd al hebben gezien en meegemaakt.
Zo te zien wordt het wel een zeer avontuurlijke reis.
We kijken met belangstelling uit naar de volgende verslagen.
Groetjes van Pa en José.
Hoi lui,
Wat ontzettend leuk om al jullie avonturen zo een beetje te kunnen meemaken met jullie!
Het lijkt idd nogal een cultuurshock! Maar als ik dat zo lees, zijn jullie al aardig aangepast! Hoop dat jullie vanaf nu lekker zullen slapen!
Ik wacht met spanning op jullie volgende bericht!
Kus Ien
hoi erik en mim,
ook vanuit het hoofdkantoor van boogo in tilburg worden jullie reisverhalen gevolgd 🙂 erg leuk om te lezen. stuur een beetje van de warmte deze kant op want het is hier erg koud.
Heel veel plezier en keep us updated
groetjes
Marco
Hoi,
Klinkt allemaal fantastisch zeg Leuk om te lezen Ik hoop dat jullie veel genieten!
Lieve groeten Jenny
Zo, dat is even wat anders! Gaaf hoor. Heel veel plezier, geluk en avontuur daar!
Gr
Adriaan
Gaat het allemaal nog steeds goed daar!
Ben erg benieuwd naar jullie verhalen, maar er komen maar geen nieuwe berichtjes!
Ons niet meteen vergeten hè, daar op Bali!
Kus Ien 😕
Dag Erik en Mirjam,
Goed om te lezen dat de tijd in java leuk is geweest. Natuurlijk wel wat aanpassingsverschijnselen maar inmiddels al gewend dus aan temperatuur en cultuur. Nu zijn jullie op bali en gaan naar Australie. Heel veel plezier daar.
groeten, Fred
Hee, joehoeee wanneer horen we weer eens iets van jullie?!! Zit ik braaf iedere dag in dit log te kijken, is er al een week lang niet in geschreven… Ik wacht af… Doei