Na nog net op tijd het ontbijt meegepikt te hebben, zijn we weer het bed ingedoken om nog wat bij te slapen. We hebben de afgelopen weken voor de vakantie allebei hard gewerkt en dat kunnen we nu goed merken. Begin van de middag zijn we dan zover dat we de stad in kunnen. Nu met een echte taxi: starttarief 5.000 Roepia (iets van 45 eurocent) en voor nog geen twee Euro staan we op het Gambir Station om ons treinkaartje naar onze volgende bestemming te kopen. Iedereen is erg behulpzaam, zelfs de politieagent laat ons zien hoe we een formulier moeten invullen om aan de kaartjes te komen. Glimlachende mensen overal waar je kijkt (of lachen ze nog steeds om mijn kale hoofd?).

We nemen weer een taxi, nu naar het oude centrum van Jakarta. Daar stuiten we op een aardige vent die goed Nederlands spreekt, dat heeft ie van zijn opa geleerd. Hij neemt ons een beetje op sleeptouw en laat ons leuke stekjes zien. We zijn nog een beetje huiverig vanwege onze slechte ervaring met de taxi op het vliegveld, maar deze meneer is anders. Hij laat ons de lokale markt zien en ook zijn eigen huis en familie, en wil ons in een bootje laten stappen om naar de echte haven te gaan. Maar we hebben sterke twijfels bij de kwaliteit van de boot en gaan niet op zijn aanbod in. We willen niet in de eerste de beste haven stranden…

Lopend langs drukke straten (jeetje, wat went dat snel), lopen we richting het moderne centrum. In een warenhuis kopen we een lekkere versgeperste jus d’orange, al moeten we wel aangeven dat we die puur willen, anders gooien ze er water bij. Na flink wat kilometers geslenterd te hebben, gaan we op zoek naar een restaurant. Daarbij lopen we nog tegen een bruiloft aan. Nieuwsgierig als we zijn (iedereen blijft lachen), staan we uiteindelijk op een zeer fraaie binnenplaats met ongelooflijk veel mensen, een uitgebreid buffet en een band met zangeres. Dit net getrouwde echtpaar moet wel rijk zijn… Ondanks dat we honger hebben proberen we ons niet tussen de rij bij het buffet te wurmen. Ons uiterlijk en kleding zorgt er helaas voor dat we niet kunnen opgaan in de rest van de gasten.

In het restaurant dat onze goedkeuring kan wegdragen blijken ze geen menukaart te hebben! Op zich niet vreemd als je bedenkt dat het hier gebruikelijk is om alle gerechten op borden op je tafel te serveren zodat je zelf een keuze kunt maken (soort van zittend buffet, haha). Dat wat je niet eet hoef je niet af te rekenen en gaat… terug in de pan! Het blijft wennen allemaal…