Vandaag ondernemen we de reis naar Pandan House, de vakantievilla op Bali. Dit huis zal als een soort van uitvalsbasis dienen voor onze vakantie. Voor diegenen die het nog niet weten, de huidige website van Pandan House heb ik gemaakt. Via een omweg (bedankt Paula!) ben ik ruim twee jaar geleden in contact gekomen met de eigenaar van Pandan House. Omdat ik het niet kon laten, heb ik destijds op basis van de website die er toen was, ongevraagd het huidige ontwerp gemaakt dat, zo bleek later, goed in de smaak viel. Sindsdien onderhoud ik de site ook en zetten we Google AdWords in om meer traffic te generen. Zodoende is er een band ontstaan met het Pandan House die er toe heeft geleid dat we toch wel eens heel graag het echte huis (villa + bungalow) willen bekijken.
Maar voor het zover is, zullen we toch eerst het vliegtuig moeten nemen naar Bali. Een paar dagen geleden hebben we al tickets van Garuda Indonesian gekocht. We hadden al voor circa 28 Euro per persoon kunnen vliegen, maar dan komen we rond 10 uur ’s avonds aan. Aangezien het 2,5 uur rijden is van het vliegveld naar Pandan House en we dan midden in de nacht zouden arriveren, willen we dat onze gastheer niet aandoen.
’s Ochtends voor de laatste keer over Maliboro Street geslenterd, hier kennen we het inmiddels wel. Tijd om verder te gaan, dus pakken we de taxi naar het vliegveld. We hebben nog de keuze tussen met en zonder taximeter, maar we kiezen voor de veiligheid toch maar met meter. Op het vliegveld aangekomen (een beetje een triest geheel), blijken er wel vier gates te zijn. Niet met van die sleuven, maar gewoon vier deuren naast elkaar, echt waar. Je loopt vervolgens naar buiten en stapt in het vliegtuig dat voor je staat.
De vlucht zelf duurt net iets meer dan een uur. Eenmaal aangekomen op het vliegveld van Bali in Denpasar, treffen we onze gastheer al snel. Ik herken hem natuurlijk van de foto’s van de website. Bovendien heeft ie een beetje een vierkant hoofd, dus zelfs aan zijn silhouet herken ik ‘m al. Zijn naam is Nyoman, een bijzonder aardige en beleefde man, zo blijkt al snel. Hij begeleidt ons nog naar de balie van diverse luchtvaartmaatschappijen, want we willen nog altijd tickets naar Sydney zien te bemachtigen. Die zijn er ook wel (zelfs op deze korte termijn), maar we willen eerst weten waar we niet teveel betalen. Jammer genoeg heeft Malaysia Airlines geen rechtstreekse vlucht, zodat deze maatschappij helaas afvalt. Iemand nog suggesties?
Omdat de klok hier weer een uur is opgeschoven ten opzichte van Java (nu 7 uur tijdsverschil met Nederland), blijft het een uur langer licht. Daardoor krijgen we de kans alvast wat van Bali te zien op weg naar onze nieuwe verblijfplaats. Plotseling komt de regen met bakken uit de hemel vallen en wordt de weg soms moeilijk begaanbaar. Wanneer het weer droog is, maar ook bijna donker, wordt de weg steeds smaller en bochtiger. Gelukkig is Nyoman een ervaren chauffeur (hij is vroeger buschauffeur in Denpasar geweest) en hij brengt ons uiteindelijk naar de laatste kilometer van onze rit. Dit stuk weg heeft geen asfalt, maar we zien nog een leuk tafereeltje: een vrouw loopt met een tafel op haar hoofd. Niet gewoon een tafel, nee, een tafel kompleet gedekt met allerlei potjes en pannetjes. De dame in kwestie heeft namelijk eten verkocht in het dorp en loopt nu gewoon met haar kraampje op haar hoofd weer naar huis. Efficiënt toch?
Recente reacties