Vannacht hebben we met een redelijke kater geslapen in ons campertje dat we achter het autoverhuurbedrijf hebben geparkeerd. Officieel mogen we hier niet staan, maar af en toe moet je een gokje wagen, nietwaar? Ondanks dat het een smal achteraf straatje is, is het niet echt rustig. Dat komt omdat het hotel iets verderop vol zit met buitenlanders die, net als wij, enthousiast Oud & Nieuw hebben gevierd. We besluiten zodra we wakker zijn, de bus te starten en richting strand te gaan. In de stad zullen we immers niet snel een douche vinden.
Helaas nemen we de verkeerde weg, en rijden dus al om 8:00 uur ’s ochtends over de (zo goed als lege) Harbour Bridge, de brug waar we gisteravond zo lang naar hebben staan kijken. Bij het tolpoortje mogen we doorrijden als blijkt dat we alleen met een creditkaart kunnen betalen omdat we geen kleingeld bij ons hebben. Aardige lui, die Ausies…
We komen uit bij Bondi Beach, één van de bekendste stranden van Australië. Het is al vroeg druk èn knetterwarm. Zonder water en schaduw ben je nergens, zo warm is het hier. We schatten dat het richting 38 graden loopt. We dobberen lekker in de zee en halen af en toe een bak lekkere koffie. Tijdens de lunch bel ik nog maar eens met mijn vader, aangezien ik die met Nieuwjaarsnacht niet aan de lijn kreeg (ondanks dat het rond die tijd nog middag was in Nederland).
Op de foto draag ik een poloshirt. Niet omdat het niet warm is, maar om te voorkomen dat we verbranden. Hetzelfde geldt natuurlijk voor de cap. Aan het begin van de middag rijden we het binnenland in, richting het noorden (lang leve de airco). Langs de weg staan borden met geweldige teksten, die je helpen herinneren dat het leven soms betrekkelijk kan zijn. Een paar van de meest tot de verbeelding sprekende teksten: “drinking kills driving skills”, ‘no belt no brains” en “don’t die for a deadline”. Ik vind ze super…
Als we onderweg staan te tanken, begint de temperatuur van de motor op te lopen en loopt er aan de onderkant een flinke hoeveelheid water uit. Als we het koelwater nader bekijken door de voorstoel op te klappen (we zitten als het ware op het motorblok), dan zien we het water echt in de buis koken. Het moet inmiddels boven de 40 graden zijn, zelfs de lucht voelt warm aan.
We eindigen de dag op een camping in Tamworth, de “Country Music Capital” van Australië. Van Andy Schnalle, een (opnieuw) aardige Australische bouwvakker die zich richting IT aan het omscholen is vanwege zijn rugproblemen, vernemen we dat binnenkort de festivals (talentenjachten) weer gaan beginnen. Het belangrijkste festival is het Tamworth Country Music Festival. De camping oogt weliswaar simpel, maar heeft zowaar een swimmingpool en in het toiletgebouw staat een batterij aan wasmachines. We besluiten dan ook om al onze kleding en handdoeken in één keer te wassen, inclusief het poloshirt dat we op dat moment dragen. We moeten dus eerst wachten totdat die handdoeken weer droog zijn alvorens we ons kunnen douchen, maar zoals al gezegd, de lucht is hier zo warm dat het drogen supersnel gaat. Als Mirjam klaar is het met het ophangen van het laatste kledingstuk aan de waslijn, is het eerste al weer droog…
Recente reacties